Na średni i starszy wiek szkolny przypada okres kryzysu w twórczości plastycznej. Średni wiek szkolny przypada na pierwszą fazę dojrzewania i dorastania – między 11. a 14. rokiem życia. Po 15. roku życia mija „okres burzy i naporu”, zaczynają się powoli ugruntowywać zainteresowania i potrzeby psychiczne. Zmiany w psychice młodzieży wywierają zasadniczy wpływ na charakter twórczości plastycznej. Na początku średniego wieku szkolnego można zaobserwować jeszcze znaczne zainteresowanie własną ekspresją plastyczną, a pod koniec tego okresu wygasanie inspiracji twórczej i rezygnowanie z wypowiedzi plastycznej.

Natomiast w starszym wieku szkolnym zauważalne jest ponowne zainteresowanie plastyką. Wprawdzie większość badanych przejawia zainteresowanie bierne, ale cześć próbuje swoich sił w procesie plastycznej kreacji. W tym okresie uwidaczniają się tendencje do kopiowania ilustracji z książek, czasopism, podręczników. Wielu młodych ludzi sięga po mangi i anime, czyli rysunki i animacje z dalekiej Japonii. Inni skupiają się na odwzorowywaniu postaci z bajek. Korzystanie z obcych wzorców narasta szczególnie od 13. do 14. roku życia. Dużo miejsca w twórczości plastycznej tego okresu zajmują szkice z natury. Niknie coraz bardziej chęć tworzenia z wyobraźni. U młodzieży można zaobserwować niemal zupełny zanik ekspresji swobodnej.